"Agnes w Wenecji " Beata Pawlikowska

wydawnictwo: Instytut Wydawniczy Latarnik

data wydania: 2009 (data przybliżona)

ISBN: 978-83-60000-30-4

liczba stron: 93

słowa kluczowe: powieść polska

kategoria: Literatura piękna

ocena:2/6

Przepraszam was bardzo, ale opisując zarys (a może brak tego czegoś)muszę skorzystać  z opisu wydawcy, ponieważ mimo, iż książeczkę ukończył dwa dni nie jestem w stanie spamiętać o czym była. Wiem tylko, co we mnie buzuję.

OPIS

Ta przewrotnie napisana książka to poetycka opowieść o muzyce, miłości i pasji. Znużona codziennością Agnes wyjeżdża do Wenecji. Tam spotyka Casanovę, Marco Polo i Vivaldiego. Każdy z nich ma swoją skrywaną namiętność i każdy z nich odnajduje w Agnes cząstkę siebie...

Ludzie, co chłam. Jaka szmira. O czym to jest. Pytam siebie i tych, którzy to czytali. Ja akurat słuchałam. Lektorka swym filozoficznym tonem miauczała niczym kot w okolicach rui. Coś okropnego. Bez sensu, głębi, wyrazu i znaczenia dla literatury.

Beata Pawlikowska tym razem stoczyła się na same dno literackiej głębiny.  Miało być magicznie, zalatywać melodyjnym śpiewem rodem z książek wschodnich, azjatyckich pisarzy. A wybierając region na przebieg fabuły, czyli Włochy, to moim skromnym zdaniem akcja powinna odzwierciedlać ten włoski klimat. 

Klimat ciepła, temperamentu, miłości  . I choćby ta miłość, samotność miała by być  pełne smutku i goryczy czy żalu więcej życia, by się przydało. Bohaterka, o której nic nie jestem w stanie napisać, bo jej opowieści , jakby wyła do księżyca uleciały ze mnie jak kamfora. 

Książka, a raczej książeczka, gdyż ma tylko 93 strony powinna zostać zapomniana. Dostała notę 2, tylko i wyłącznie z mojej sympatii dla podróżniczki.

To coś, bo na miano dzieła to nie zasługuje, jest dowodem, że Beata Pawlikowska na powieściopisarkę się raczej nie nadaje. Niech pisze o podróżach, a filozoficzne wywodu pozostawi tym utalentowanym w tej kwestii.

Jednym słowem PORAŻKA. Nie traćcie na nią czasu.

Książka bierze udział w wyzwaniu Pod hasłem.