"Francuski ogrodnik" Santa Montefiore

tłumaczenie: Anna Dobrzańska-Gadowska
tytuł oryginału: French gardener
wydawnictwo: Świat Książki
data wydania: lipiec 2012
ISBN: 978-83-7799-663-8
liczba stron: 496
słowa kluczowe: powieść angielska
kategoria: romans
ocena 5/6

Santa Montefione- angielska pisarka, autorka niezwykle popularnych powieści dla kobiet. Na swoim koncie ma takie tytuły jak: "Sonata o niezapominajce", "Jaskółka i koliber", "Ostatnia podróż Valentiny", "Cygańska madonna:, "Włoskie zaręczyny", "Morze utraconej miłości" i "Smak szczęścia".

Twórczość pisarki nie jest mi obca. Jakiś czas temu czytałam "Włoskie zaręczyny", które wywarły na mnie pozytywne wrażenie. Tym razem sięgnęłam po wznowiony druk książki 'Francuski ogrodnik".

Powieść opowiada losy małżeństwa Mirandy i Davida, którzy z powodów rodzinnych (niesubordynowanego syna) muszą przeprowadzić się na wieś. Dotychczas rodzina mieszkała w Londynie i należała do wysublimowanego towarzystwa. Dawid od poniedziałku do piątku mieszka w Londynie, a na weekendy przyjeżdża "do swojego wiejskiego domku". Miranda jest dziennikarką, która marzy o napisaniu powieści. Wmawia sobie, że gdy już oboje dzieci( 7-letni Gus oraz 5-letnia Storm) ukończą ósmy rok życia, to poślę ich do szkoły z internatem.Wówczas rozwinie pisarskie skrzydła. Kobieta, której jedynym zajęciem było otaczanie się w ludźmi z socjety oraz zakupy u światowych projektantów mody postanawia poszukać kucharki, sprzątaczki, ale przede wszystkim ogrodnika, gdyż ma już dość słuchania, jak to poprzednia właścicielka Ava sprawiła, że ogród wokół domu był najpiękniejszy w okolicy. Pewnego dnia pojawia się ogrodnik-tajemniczy Francus...

W tle historii o rodzinie Mirandy autorka przeplata historię rodziny poprzednich właścicieli Avy, jej męża Phillipa oraz francuskiego gościa, który jest synem przyjaciela pana domu...

Przeczytałam gdzieś opinię, że jest to tylko i wyłącznie powieść o miłości. Zgodzę się połowicznie z tym twierdzeniem. Oczywiście miłość jest w powieści głównym podłożem, ale to uczucie ma różne barwy i inny kierunek docelowy. Znajdziemy w książce miłość do mężczyzny/mężczyzn, dzieci, samego siebie, do swojej pasji, do błahostek, do stylu życia, do jedzenia itp.

Postacią, która wzbudziła moją sympatię jest Miranda. Potrafiłam się doskonale wczuć w jej położenie. Wiele mnie z tą kobietą łączy. Wiem, jak nie łatwo nagle odrzucić całe dotychczasowe życie, zostawić za sobą i zaklimatyzować się w nowym miejscu. Wkroczyć w nowe otoczenie, gdzie wszyscy znają się od zawsze i są ze sobą bardzo zżyci. Ale przede wszystkim znam ten ból, kiedy z wielkiego miasta człowiek przeprowadza się do mieścinki.

Miranda czuje się samotna, czuje, że się z Davidem (swoją drogą jest on egoistycznym dupkiem) oddalają się od siebie. Oboje nie dostrzegają, że ich dzieci są bardzo nieszczęśliwe i wymagają opieki i zainteresowania z ich strony.

Ciekawą postacią jest bohaterka drugoplanowa- Henrietta, która kocha słodycze i boi się, że przez jej nadwagę zostanie starą panną. Czy tusza skreśliła ją z listy osób do wzięcia? Są też postacie niewzbudzające sympatii, jak np. Cate-zgryźliwa właścicielka cukierni.

Jak potoczą się losy wszystkich bohaterów i co łączy Mirandę z Avą?

Jest to słodko-gorzka historia o różnych aspektach życia, o trudnych wyborach między szczęściem a dobrem innych. Jest to lekka lektura. Jeśli oczekujesz filozoficznych rozważań to odradzam Ci tę powieść. Ale jeśli szukasz czegoś, co czyta się szybko i przyjemnie, to polecam.